کارگردان: دریک دورموس Drake Doremus

بازیگران: نیکولاس هولت Nicholas Hoult ، کریستین استوارت Kristen Stewart ، گای پیرس Guy Pearce ، جکی وی ور Jakie Weaver

ژانر: درام | عاشقانه| علمی- تخیلی

محصول: آمریکا ۲۰۱۵

چه کسانی در این پادکست حضور دارند؟

کیان، سهند، فائزه

خلاصه فیلم :

سالها گذشته است… در یک جامعه ی به ظاهر آرمانی اعضای (بی احساس) جامعه هر روز سیر منظم و طبیعی برنامه ی روزانه ی خود را طی میکنند… همان وعده های غذایی، همان لباس ها، مسیر رفتن به سر کار و همان همیشگی ها. تا اینکه روزی “سایلس” درگیر بیماری به ظاهر خطرناکی میشود… داشتن احساس. او دیگر از غذایش لذت میبرد، صبح ها به منظره ی پشت پنجره اش برای چند ثانیه خیره میشود، لطافت آب را روی پوستش حس میکند و عاشق “نیا” میشود…

ستارگان این فیلم چه کسانی هستند؟

به احتمال زیاد کریستین استوارت را میشناسید او با بازی در سری فیلم های “افسانه ی گرگ و میش” (Twilight Saga) به شهرت رسید و جزو بازیگران معروف و پر طرفدار چند سال اخیر است و حواشی زندگی او نیز نقش مهمی در این معروفیت داشته است.

از دیگر ستارگان فیلم میشود به بازیگر نقش اول مرد آن یعنی نیکولاس هولت اشاره کرد که روند خوب و رو به جلویی در عرصه ی بازیگری داشته است و بازی بسیار خوب و قابل قبولی را از خود ارائه داده که از نقاط قوت فیلم است.

یادداشت تکمیلی فائزه بر این فیلم:

به شخصه فیلم برابرها برای من یک پاسخ به جستجوی چندین و چند ساله ام بود… حدود ۱۰ سالم بود و خیلی اتفاقی توجهم به فیلمی سینمایی که از تلویزیون در حال پخش بود جلب شد، اواسط فیلم بود یا نه آن موقع نمیدانستم از جایی فیلم را دیدم که شخصیت اصلی ازپسرش کوچکش پرسید: چند وقت است مصرف دارو را قطع کرده ای ؟ و من شیفته ی این داستان شدم که سلب کردن احساسات انسانها چه سرنوشتی را رقم میزند. آن موقع البته که نه معنی کلمه ی آرمانشهر را میفهمیدم و نه صد البته پاد آرمانشهر را! سیاسی هم به قضیه نگاه نمیکردم، از دید یک کودک ۱۰ ساله فقط این نتیجه را میگرفتم که نظریه ی فیلم این است اگر احساسات انسان (طمع، غرور، جاه طلبی و …) از بین بروند دیگر اینهمه حنگ و کشت و کشتار راه نمی افتد ولی آنها نمیدانند که دوست داشتن، عشق و مهرورزی هم از بین میرود.
سالها گذشت و من فیلم برابرها را دیدم و حس کردم چقدر شبیه به همان فیلمی است که سالها قبل دیدم. بالاخره عصر تکنولوژی است دیگر، با کمی گشتن توانستم فیلم کذایی را پیدا کنم… تعادل! (Equilibrium 2002)آن هم با بازی کریستین بیل! البته که وقتی ده سالم بود کریستین بیل را نمیشناختم و قطعا هم او آن زمان به معروفیت الانش نبود. یکبار دیگر تعادل را دیدم اما بعد از گذشت ده سال دیگر من آن دید کودک دار را نداشتم، کتاب ۱۹۸۴ را خوانده بودم و میدانستم قضیه از چه قرار است، با اینکه اصلا از اصطلاحات سیاسی مثل توتالیتاریسم یا کمونیسم و … سر در نمی آورم (و دروغ چرا ذره ای علاقه هم ندارم) اما فهمیدم قضیه به همین سادگیه ریشه کن کردن احساسات نیست.
در نهایت فیلم برابر ها (حداقل برای من) بیشتر طعم عشق و عاشقی داشت تا حال و هوایی شبیه به ۱۹۸۴ و برای همین ارتباط خوبی با فیلم برقرار کردم، پس اگر علاقه ای به فیلمهایی از این دست اما با چاشنی عشق بیشتر و فضای کمتر سیاه دارید به شما دیدن این فیلم را پیشنهاد میکنم.

آنچه در این پادکست خواهید شنید:

۱۹۸۴

توتالیتاریسم

اقتباسی موفق یا نه؟

آرمان شهر و پادآرمانشهر

مبارزه با طبیعت بشر هیچ عاقبت خوشی ندارد

نیازی به دیالوگ نیست وقتی یکدیگر را لمس میکنند

فروشی که به هیچ وجه طبق انتظار سازندگان پیش نرفت

خب اصلا چرا اعضای جامعه باید بی احساس باشن؟ که چی؟ برای چه هدفی؟

[yasr_visitor_multiset setid=0]

دانلود فایل پادکست به حجم ۳۵ MB